Forum stron o Galactick Football

Marti

tak tak tak jestemfanka tak mi sie strasznie podoba .... pisz jak najwiecej to jest extraaaaa

Browzy123

Taaa i o mnie nie zapominaj, zastanawia mnie czy nadal będzie coś o Micro_ice`ie i Zoeli tej z ostatnich odcinków Question

falka

sama nie wiem.. może coś o nich doskrobie xD chociaż chciałam mu zaproponować Mei:P
Zoelin to jednak dobre rozwiązanie.
Smile

Browzy123

skoro jush zrobiłas ze nadal są raze na prośbę Marti, pozatym ta para do siebie nie pasuje, a wspólna cecha Zoelin i Micro_ice`a to ich humor, prawie zawsze sie śmieją.

Pulka

Sorx, że tak się dopytuję, ale kiedy będzie kolejna część?? Zaraz mnie rozniesie Wink

falka

hehe:p Dopiero piszę Razz

niestety, chyba nie dziś..
wstyd mi, ale powód jest dość trywalny -mam tyyyle na jutro zadane:(

problem sprawia mi 'pewna scena', która opisuję już trzeci raz, bo ciągle mi się nie podoba.

Może tak duużo później, jak bym się sprężyła.
Haha, skończyłam w takim momencie, że się nie dziwie^^

bądź silna^^

Pulka

heh, będę xD

racja, trzeba się trochę pouczyć== Też mam tyle zadane, że...jahhdziękujęghrrr
Szkoła <ah to jedna...[cenzura]...no> wszystko psuje Sad

Marti

nie nie nie prosze nie rozdzielaj mei i d'joka prosze nie zrob im tego ale mam pomysl mozesz np. wprowadzic jakis malynie wiem jak to nazwac np. sined moze sie zaczac nia interesowac a jak wiemy on nie lubi sie z d'jokiem dlatego bylby fajny watek ale oczywiscie jednak mei bedzie z d'jokiem sined by to urozmaicil

a ja tez sie nie moge doczekac dalszej czesci czekam z niecierpliwoscia pisz szybko:) Smile

Browzy123

Dołączam się do prośby o następną część.
//I to mnie kręci Wink

popcorn9

Ja również się dołączam Wink

I podzielam pomysł Marti.

Browzy123

A ja sądze że powinien to być wątek Micro-ice`a i Zoelin czy Zoeli

falka

o rany o rany xD jak to jest trudno pisać Razz

pzrepraszam, że to tyle trwa:P

Marti

WZBACYAMZ CI CI I CYEKAMYYYY

falka

bleh.
nie dość, że tak długo, to jeszcze.. no sami z reszta zobaczycie co Razz

Cudownie kontrastowały na tle zielonej pościeli. Ahito delikatnie gładził fioletowe kosmyki jej włosów, opadających zmysłowo na miękką poduszkę. Mógłby tak tylko siedzieć i patrzeć.

Una miała jednak inne plany.
Muzyka grała głośno. Promienie wieczornego słońca z trudem przedzierały się przez opuszczone rolety. Ahito bardziej usłyszał niż zobaczył, że Una siada na łóżku. Powoli odwijała bandaż okalający jej ramię.
Ahito za nic w świecie nie chciał zamknąć oczu. Bał się, że zaśnie i w życiu sobie tego nie wybaczy.
Bandaż wylądował dokładnie na środku pokoju. Ahito wstał i ruszył do drzwi.
-Idziesz? –zapytała z rozczarowaniem. Spojrzał na nią ciepło.
-A gdzie tam. Tak tylko pomyślałem, że zamknę drzwi. –Przekręcił klucz w zamku.

Podszedł do niej i jeszcze raz ją pocałował. Odwzajemniła się z nawiązką.
Przez moment w jej oczach ujrzał odbicie zachodu słońca. Pochylił się i wyszeptał do ucha:
-Wiesz, nie znamy się za długo. -Dziewczyna prychnęła gniewnie.
-Myślałam, że przedstawiłam ci dzisiaj dość obrazowo względność długości, co do określeń czasu. – W jej głosie słyszał gorycz, ale i rozczarowanie. Nie chciał, by mówiła do niego w ten sposób. Objął ją delikatnie i w tej chwili poczuł jej dłonie na swoim karku. Bez trudu wyswobodziła go z koszulki.
Jej palce były zimne, czuł je niczym ukłucia na rozgrzanej skórze.
Poruszały się niżej i niżej. Zręcznym manewrem Una znalazła się dokładnie pod nim.
-Zrozum, nie chciałbym cię skrzywdzić… -bał się zwyczajnie.
-Jeszcze jedno słowo i cię pogryzę… - na potwierdzenie groźby lekko ugryzła go w obojczyk.

Aż się skrzywił. Z przyjemności.

Dotyk, za dotyk. Pocałunek, za pocałunek.
Poczuł, jak zanurza się w niej głębiej i głębiej. Nie chciał spić całego nektaru przyjemności naraz. Delektując się czuł przyjemność dłużej.

Fala rozkoszy całkiem go pochłonęła. Czuł, jak się w niej topi i za nic nie chciał się od niej uwolnić. Był w jej mocy.

Jak trudno jest zatrzymać motyla w jednym miejscu, nie odrywając mu skrzydeł.

Thran zaczynał się powoli martwić. Biorąc pod uwagę nawet możliwość zaśnięcia po drodze, Ahito powinien już dawno wrócić. Leżał zwrócony w stronę ściany.
-Nadal nie ma Ahito. –mruknął Rocket. Najwyraźniej myślał o tym samym. –Idziemy go szukać?
-Nie ma sensu. Może tylko gdzieś się walnął przekimać. –odpowiedział zdawkowo Thran.
-Dla pewności przejdę się po pokojach. Zajrzę do Tii. –przypomniał sobie Rocket. Thran ze zrozumieniem kiwnął głową.

Nie mógł zasnąć tej nocy.

Zasnąć nie mógł też ktoś inny.
Sinedd chodził w tą i z powrotem po małym pokoju w Ośrodku Treningowym Shadows.
Oczekiwał bardzo ważnego gościa. Gościa mogącego mu wiele powiedzieć.
Drzwi otworzyły się z trzaskiem i do środka wszedł silnie zbudowany mężczyzna. Był całkowicie pozbawiony włosów, za to wyposażony w dwie kamery znajdujące się tam, gdzie większość normalnych ludzi ma oczy.
Człowiek usiłował się uśmiechnąć. Nim uśmiech dotarł na jego twarz zdążył przerodzić się w krzywy grymas. Sinedd zdębiał.

Micro-Ice siedział przed komputerem trzecią godzinę. Kliknął po raz kolejny ‘odśwież’.
Napis ‘nie masz żadnych nowych wiadomości’ jak na złość nie chciał zniknąć. Pamiętał o Zoelin, chociaż czasem żałował każdego słowa, które do niej powiedział, żyjąc w przekonaniu, że i tak zrobił z siebie głupka.
Teraz był prawie pewien.
Kliknął po raz kolejny ‘odśwież’, bez zmian. I jeszcze raz. I jeszcze raz. I jeszcze raz.
Szeroki uśmiech na jego twarzy pojawił się całkiem mimowolnie.
‘Masz 1 (słownie: jedną) nową wiadomość’.
Rozsiadł się wygodnie i z pełnym zaangażowaniem kliknął ‘odczytaj’.

-Nie ma tu może Ahito? –zapytał niepewnie Rocket, wchodząc do pokoju dziewczyn.
-Nie, nie ma. –odpowiedziała beznamiętnie Tia. Nie patrzyła w jego stronę.
-Jest tu Mei, D’Jok i ja. Jeśli to nie wystarcza, to bardzo mi przykro.
Rocket spojrzał na nią ze smutkiem. Wina była jego. Spojrzał po pokoju. Mei siedziała w jednym kącie pokoju, D’Jok w zupełnie przeciwnym. Aż chciało się śmiać.
-Wobec tego, może się przejdziemy, Tio? –zaproponował nieśmiało.
-Czemu nie? –odpowiedziała dziewczyna, ale bez zapału.
-Łąka na pewno wygląda przepięknie po zachodzie słońca. – kontynuował Rocket.
-Pozwolisz, że się przebiorę?
-Jasne, zaraz wpadnę. –Rocket zamknął za sobą drzwi. Szedł do siebie. Odruchowo zaszedł do swojego starego pokoju. ‘Podświadomość’, mruknął sam do siebie. ‘W zasadzie, czemu nie? Szansa, że go tu znajdę jest taka sama jak gdziekolwiek indziej..’.
Zapukał. Nikt nie odpowiedział. Przyłożył dyskretnie ucho do drzwi. Oprócz muzyki, usłyszał kilka innych dźwięków.
Zaniepokoiło go to. Dziewczyna tam była, i coś z nią się działo. Miał nadzieję, że nic złego.

Una poprawiła kołdrę. Ciągle jeszcze miała przyspieszony oddech. Z czułością objęła Ahito. Mogła usłyszeć bicie jego serca, mogła objąć jego szerokie ramiona.
-Czy to znaczy, że mnie kochasz? –zapytał nieśmiało. Zamyśliła się.
-A ty mnie? –zapytała zalotnie.
-Jeszcze się pytasz… -pocałował jej małą dłoń. Prawie całą w bliznach.
-Tak, myślę, że cię kocham. – nie wiedziała dlaczego przychodzi jej to tak trudno. –Było wspaniale… -dodała po chwili.

W jego prawej kieszeni ciągle był klucz do tego pokoju. Nie oddał go Aarchowi.
Bardzo, bardzo jej nie lubił. Ale jeśli to ma jakoś pomóc.

Przekręcił kluczyk w drzwiach.
-Wchodzę! –krzyknął.

Za oknem, na łące małe, białe motyle sypały się z nieba niczym śnieg.
Zmierzch zbierał swoje żniwo.

Rocket wszedł.

Browzy123

Powiem że historia nabiera "smaczku" w sumie tak trzymać, trochę namiętności podsyca atmosferę, i te zakończenie Genialnie, mam nadzieje że dalsze części będą tak dobre jak ta.
//Nie w sensie wątku ale i to może być